Naquel lugar apartado do mundo

"Fora alí mesmo, sentados sobre aquela laxe en forma de roda, onde el lle dixera unha vez, había xa moitos anos, que estaría disposto a deixalo todo, o encanto da cidade e os amigos, para vivir naquel lugar apartado do mundo, só con ela, cos papeis e os libros, pechado durante horas na biblioteca da torre e escoitándoa tocar o piano no salón ou xogando cos nenos na horta. (...) Entón el facía aqueles proxectos para instalarse na aldea, unha perspectiva que non lle producía entusiasmo, pero que xulgaba necesaria."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 216.