"-Teño demaisado frío-musitaba ao seu acompañante- Creo que estou a piques de esborrallarme.
-Non te inquietes -animábao o antigo rei de Nemetóbriga-, estamos moi preto da vella cidade de Lánsbrica, habitada por xente amiga.
(...) O guerreiro continuou camiño levando case a rastro ao seu compañeiro, cando adiviñou a silueta das murallas da cidadela de san Cibrao de Lás. O raparigo semellaba desvariar."
Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.200
No hay comentarios:
Publicar un comentario