Olludos, esfameados

"Paráranse a considerar, como si fosen forasteiros, o paso dominical dos nenos do Hospicio que desfilaban pola rúa do Progreso, olludos, esfameados, contrafeitos, vestidos con mandiliños do coor borrallento, rabelos, que deixaban ao áer as canelas (as medias descolgadas), amoratadas co frío de todos os invernos da súa vida.

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 196-197, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)