"Polo cuio os compañeiros, que tiñan vido dafora pra proparar as reunións comarcais, co paso do tempo íanlle facendo grande sona nas súas bisbarras, e cando estivo a delegación do Bierzo pra as xornadas interrexionais ( a primeira vez que a miña irmá falara pola Juventud Socialista de A.) xa comenzaron de lle chamar "compañera", que dito en castelán ouvíase máis afouto e grave pro menos garimoso".
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 211, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario