Con acetre, hisopo e farolóns

"E como pasaba o tempo e a casa non se daba alugada, fora o sobradito cura novo de Santa María la Madre, de moita cruz alzada e sobrepelliz, cos miróns que decote había pra todo en A., e coas tantísimas beatas de sempre que somellaban xurdir de embaixo das lousas da rúa;

 e con acetre, hisopo e farolóns, como si fose o viático, que cando chegaran á casa baleira dos Dimas xa formaban procesión."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 197, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)