"Entrou a mamai polo meio do silencio, e puxo na camilla a bandexa coas copas de licor café. Dixo coa voz baixa e cheia:
-Non hai que falar máis, que xa bastantemente se falou e se calou. Meu fillo, que xa fai un longo ano que está apuntado na Escola Laica, irá o luns; levareino eu mesma.
A Evanxelina ergueuse e diulle un bico, que nunca eu tal vira. Meu pai, eisí como estaba, sin erguerse, colleuna polo van e pousoulle a meixela no ventre un istantiño."
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 232-233, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario