"E que non faría nin tres horas (que acabaran de tocar a alzar na misa do Cabildo) trouxéranlle de parte de don Manolito do Boente, iste papeliño que eiquí traio: "Agradeceríalle fose mañá, a iso das seis, ao mesón da Cristalina, xa se sabe, en Mariñamansa. Séntase na mesa de pedra que está embaixo da parra cabo do pendello que alí hai, e agarde a miña chegada, que xa sopoño que a rapaza lle falou de min. Interésalle, e será millor pra todos, que vostede veña e non diga nada a ninguén, é perigoso..."
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 218, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario