Aquil torno pra botar de noite aos nenos

"que despois de ter lido todo aquelo, decateime, un día, de arrepente, que en A. había tamén Inclusa, isas verbas que se oien e non se oien, ou non se lles colle o sentido: "ise é da inclusa", "somellas terte criado con leite da inclusa", até que un día, vai un e cae na conta;

  i eu caín na conta que en A. había unha Inclusa, igual que as que viñan nos dibuxos de El Motín, ou sexa aquil torno pra botar de noite aos nenos;

  que era de non crer, que en A. onde todos nos conocíamos, houbese mulleres que foran de noite a aquil recantiño escuro, con tres arbres baixos, a carón da capela das freiras das Mercedes..."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 194, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)