"Na dianteira viña o cabalo de Manoliño, todo fachendoso; pero enriba del non viña o Obispo; nin xiquera un crego. Viña o sacristán de Vilardebós. Manoliño sintíuse doorido polo desprezo que o señor Obispo fixera do seu cabalo. (...)
Mais adiante, ao cabalo, que era a vaidade de Manoliño, tamén o levóu o demo. Houbo que vendelo. Mercóuno un pescadeiro, e non moito despóis Manoliño atopóuno nunha rúa de Verín, enganchado a un carrillo."
Silvio Santiago. Villardevós, Ed. Galaxia. Biblioteca Básica da Cultura Galega, nº 40; 1982. Páx. 121.
No hay comentarios:
Publicar un comentario