Xa as portas do Cine Barbagelatta

"Camiñando pola rúa ríase de si mesmo, preguntábase que qué lle parecería ás persoas que se cruzaban con el. Quizáis tiña aspecto dun insignificante home do comercio ou de vilego en visita nouturna á capital. Ao chegar á Praza da Leña torceu por debaixo dos soportales en dirección á Alameda, procurando alonxarse o mais posible do Caleixón dos Peligros, anque para eso tivera que dar unha volta bastante grande. (...)

  Xa as portas do Cine Barbagelatta estivo a punto de renunciar. (...) Ilustrísima buscou no peto, sacou un real e depositouno na man sarmentosa do italiano. Coa cabeza gacha entrou no barracón. Deseguida se decatou de que tanta preocupación non estaba xustificada. (...)

  O barracón, de piso terreo, víase que fora un antigo forno. Contra o fondo, enganchada cunhas cordas a unha trabe, caía unha sábana vella de liño, casi amarela."

Carlos Casares. Ilustrísima.Ed. Galaxia, 1980. 3ª edición, novembro 1986, páx. 52-53.