"A monxa saíu chorando. Ilustrísima mantivo aberta a porta hasta que víu chegar á escaleira principal. Camiñaba de presa. Desde alí volveuse a mirar. A tristura, quizáis a lástima infinita que naquel momento langueceron nos seus ollos, fixeron mais tebregosa aínda a escuridade centenaria dos interiores do pazo episcopal."
Carlos Casares. Ilustrísima.Ed. Galaxia, 1980. 3ª edición, novembro 1986, páx. 76.
No hay comentarios:
Publicar un comentario