Silenciosa e en paz

"Agardou hasta pouco antes da hora de xantar. Uns pasos apurados subindo as escaleiras de pedra convencérono de que se achegaba o momento, pero non tardou en decatarse de que se trataba de xente de servidume de Palacio que corría a auxiliar ao cociñeiro con algunha compra urxente de última hora. Pola tarde empezou a siesta intranquilo e desacougado, pero ao fin puido dormir. O resto da tarde transcurríu silenciosa e en paz."

Carlos Casares. Ilustrísima.Ed. Galaxia, 1980. 3ª edición, novembro 1986, páx. 33.