"Miróu pola fiestra. Víase a carpa do circo que se erguía entre os carballos do feiral.
Está castigado. Cando il saia, a sesión da tarde terá rematado. E despóis de cear nono deixarán ir. (...)
Mañá ó se erguer, sentiráse triste. Máis triste que ninguén. ¿E que será de Anne? Nona volverá ver. ¿Nunca máis? Nunca.
Erguéuse moi cedo. Marchóu correndo ó campo da feira. No sitio do circo soilo quedaba un redondel."
Carlos Casares. "A rapaza do circo", en Vento ferido. Ed. galaxia, colección Illa Nova, 1967, páx.85
Debuxo extraído do blog: Ventos cruzados
No hay comentarios:
Publicar un comentario