A canteira dos ecos

"Paseóu pola horta e bebéu, non tiña sede, pero bebéu, na fonte do Carpazal. Foi na horta onde se decatóu de que aquil vrau sería diferente. Subida no alto da mesa do merendeiro miróu pró fondo do monte e víu a canteira dos ecos. Era domingo e non picaban os canteiros. Quíxose lembrar: "Os nenos subíamos ó alto da Penamoura i os maiores quedaban..."."

Carlos Casares, "O outro vrau", en Vento ferido. Ed. Galaxia, colección Illa Nova, 1967, páx. 90