Tal ou cal riso

"Fóra, nas xa transitadas rúas, sentíase o barulleiro ruído dos pobos que despertan, ventás que se despechan,  renxer de chaves nas portas, patexo de zocas, berros de vendedoras, conversas de criadas, tal ou cal riso de graxos sen chabola, e ás veces, nun curto silencio, o monótono ruído da fonte que, co seu arxentino siseo, parecía cobizosa de facer calar ó barullante amañecer."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "Unha agonía", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.48