"Deron as dúas da tarde: o eco do reloxo da Catedral chegou rouco e pausado coma sempre; o crego mirou para a súa casa que fumegaba impaciente; os máis pediron a Deus que parase o tempo; a cor marela da moribunda azulouse; os seus ollos tremaron; axitou as mans para levalas á gorxa, abarrotada de saloucos, e chamou pola filla..."
Francisco Álvarez de Nóvoa, "Unha agonía", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.54
No hay comentarios:
Publicar un comentario