"...o autor, un andaluz que ó saír da terra despois de dous anos de estancia, sentiu morriña, e votou para ela, para facer nela o seu deserto e solitario niño, para nela correr dun para outro lado fuxindo de si mesmo, para ver se a alma se queda algunha vez no camiño e das salvaxes montañas de Lugo foxe ás pracidas campías de Pontevedra, e das ardentes abrasadoras paisaxes de Ourense se precipita ás Mariñas, á deloira-lo cerebro abrasado por un sol de fogo e unhas lembranzas de lume coas prácidas brisas de beiramar..."
Francisco Álvarez de Nóvoa, "Dous parrafeos", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.13
No hay comentarios:
Publicar un comentario