Con badaladas mornas, tristeiras

"Pouco tempo despois, as campaíñas da Trinidade chamaron ós fregueses con badaladas mornas, tristeiras. 

  Escomenzaron a chegar grupos de rapazallada, beatas, vellas, e case o barrio enterio baixaba despois as escaleiras do adro calado e triste: cruzou o Viático a praza, deserta e muda, e meteuse na casa.

  Fóra, de xeonllos na porta, toda a compaña rezaba sen sosego, mentres a escaleira, iluminada polos faroliños e fachóns, resplandecía de luz, pero dunha luz marela, pálida, roxiza e severa como a lúgubre cerimonia."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "Unha agonía", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.49