Pracer e door ó mesmo tempo

"¿Pero pra que recordar tempos que xa non volverán? ¿Pra que recordar aquelas noites de branco luar e aquelas tardes de vran en que a miña chola de neno se enchía de ilusiós e risoñas esperanzas? ¡Pobres ilusiós! Pasouvos o que lles pasa ás follas, que dempois de lle dar galanura ó albore, vén o vento e por premio azoutas polo bulleiro, ¡así a vós, o vento do desengano foivos levando a todas! ¡Inda son cuase un neno e xa pouquiñas quedaron!...

 

  Ourense, meu Ourensiño, ó pensar en ti sinto pracer e door ó mesmo tempo.

¡Que feitizada eres e que linda, cibdá bendita!

Heraclio Pérez Placer,("Ourensiño, meu Ourense) Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.183)