"Estonces o vello, louco, rindo a carcaxadas, rubíuse á ventana e rindo, sempre rindo, botouse sobre a filla e os dous desapareceron na corriente.
Desde entón o pobo deulle o nome do "Puzo da Sila" ó síteo onde esta se afogou e aínda os nosos avós se persiñaban ó pasar por beira dil en mamoria da probe e fermosa nena.
Hoxe tan soilo se escoita o rumor do vento nos ameneiros e o susurro da auga entre a espadana..."
Heraclio Pérez Placer,("O puzo da Sila") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.211)
No hay comentarios:
Publicar un comentario