Parafusos arrequichados

 "Non debín pedir aquel whisky. Senteime na única mesa baleira e tentei gozar da festa que me tiña reservada Miss Oira. Derramei o vaso ao tentar achegalo aos beizos, mais ninguén se decatou do estropicio. O Gato Negro era un local ateigado de sereas uniformadas con rombos a piques de rebentar polo empuxe das mamilas, que confinadas baixo a tea semellaban parafusos arrequichados. As churrianas zanfoneaban a treu por riba das mesas, onde varios exércitos de petrinas fervidas pelexaban entre si por ofrecer o billete máis valioso e depositalo entre as ubres das fulanas. Outros aproveitaban a cercanía coa coalición de pendangas para derramarlles as consumicións enriba e zugar o líquido directamente das lolas."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 62.