Bebedeira

 "Non había maneira de que refrescara. A temperatura era dificilmente soportable, sobre todo se un tiña o costume de conciliar o sono polas noites. Vímonos metidos na voráxine de borrachos que campaban ás súas anchas pola Rúa Pizarro adiante, dispostos a engordar a bebedeira. Cheiraba a mexo, a sobaco mal ventilado e a perfume accesible. Descendemos ata a Praza dos Fornos e chegamos aos Xardíns do Padre Feixóo, onde sentamos no único banco en que non había restos desa cousa á que a rapazallada lle chama botellón."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 72.