"Ao rematar, volveu ler o que escribira, firmou debaixo co seudónimo "Aleceios" e púxoo nun sobre branco coa dirección de El Liberal. Despóis entrou no oratorio a rezar.
A aquel artículo de "Aleceios" seguiron cinco mais, todos escritos no mesmo tono crítico, coa mesma indignación bíblica con que escribira o primeiro: a idea dunha Igrexa sectaria e sementadora de odios producíalle anguria e noxo. Unha violencia espesa e silenciosa envolvía a cidade como unha gran nube de tronada."
Carlos Casares. Ilustrísima.Ed. Galaxia, 1980. 3ª edición, novembro 1986, páx. 120-121.
No hay comentarios:
Publicar un comentario