"Os domingos nunca deixaban xantar soios na casa, que eran os días máis tristes. Os compañeiros levábannos a xantar con iles o que tivesen. Ás veces íamos de merenda ao pé do río, a comer empanada, e si as datas caían ben, en domingos ou día de festa, íamos a comer o pulpo na feira do sete ou na do vinteún, que somentes esisí podíamos levar aquela rexa mágoa do arredamento dos meus pais. Si eran días de chuvia viña o Mosquera coa muller, a boa Armida, e os dous nenos, e facían a comida e quedábanse até a noite lavando a roupa e axudando a fregar a casa."
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 288, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario