Bo ollo pra descubrilas

"Entre os dous, que só gastábamos o perciso, mandábamoslle o que podíamos á mamai que estaba co meu pai e co Alberte cumprindo os seis meses do novo desterro en Manzaneda de Trives, onde, como non había impresas, non podía traballar.

(...)

 O parvo do gobernador de turno negoulle o permiso, pra que fose a Santiago (mexaba sangue moi seguido), como aconsellaba o médico de Viana do Bolo, un correlixionario velliño que non sabía moito por onde andaba na cura das doenzas, pro que tiña bo ollo pra descubrilas e decilas polo seu verdadeiro, e ás veces témero, nome.

 E os dous médicos de Trives, que eran consevadores do conde de Trives, non querían ir ver ao meu pai, nin meu pai podía saír de Manzaneda pra ningures."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 288-289, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)