AREGENSES
LITTERAE
xosé roi bâs
18.03.2014
Alá pola comarca de Calatayud, na provincia de
Zaragoza, cunha poboación que apenas avantaxa o milleiro de habitantes, atópase
o Concello de Maluenda.
Son estas terras un dos lugares polos que pasou Afonso
Primeiro o Batallador, nos tempos da reconquista de Aragón, da cal aínda se
conservan algúns monumentos daquela época como son a Cruz Blanca, a Torre
Albarrana ou o Castelo, amén de igrexas góticas, barrocas e ermidas a fartar. -
por alí tamén cabalgou Abderramán Terceiro, pelexando contra os cristiáns, do
cal os seus herdeiros mudéxares impregnaron de arte tamén moitos outros
monumentos, o cal di moito historicamente sobre este municipio tan pequeniño.
Ata acá chegou un médico ourensán nos anos vinte do
pasado século. Neste recuncho exerceu como médico durante apenas cinco anos, en
plena ditadura do xeneral Primo de Rivera. Era xa todo un señor doutor,
cincuentón, cando chegou a estas terras, anegadas polas gravísimas
circunstancias sanitarias motivadas por unha epidemia de gripe, a tristemente
coñecida como "gripe española". Formárase na Facultade de Medicina de
Santiago de Compostela uns anos atrás, coma moitos outros da súa xeración. De
feito, todo hai que dicilo, nos seus escritos perviven recordos imborrables
acerca da súa predilección por aquela cidade e a morriña daquelas datas de vida
universitaria na que chegaría a coñecer sen dúbida a novela La casa de la Troya
de Pérez Lugín.
Polo que sabemos, era fillo dun xurisconsulto, e hai
que facer constar que a súa actividade médica non a emprendeu, non obstante, en
Maluenda, senón na vella Auria, no seu Ourense natal, na actual Praciña de Saco
e Arce, cara a 1891, malia que posteriormente exerceu uns anos en Compostela,
mentres descansaba en Ames escribindo, no pazo que a súa muller posuía por aló.
Precisamente nese mesmo ano foi don Valentín Lamas
Carvajal quen editou un dos seus primeiros libros, que se titulaba Contos,
Leendas e Tradiciós, alén dunha novela por capítulos, titulada Predicción, que
acadara anos antes (1887) un accésit nun certame de Betanzos. Poucos anos
despois contribuíu á fundación da Asociación Provincial da Cruz Vermella, da
que formou parte. Escribe habitualmente en xornais como o Diario de Orense, ao
cal dirixe. Despregou un amplo labor literario -a súa obra poética andou
espallada pola prensa galega da época- e foi considerado un dos narradores máis
importantes do seu tempo. Foi nomeado membro académico correspondente da Real
Academia Galega apenas creada esta.
Mais con todo, cara á segunda metade da súa vida foi
encamiñando os pasos como médico, quizais canso de loitar politicamente contra
o seu vello amigo Valentín Lamas Carvajal, quizais farto dalgúns outros preitos
que se lle viñeron encima, pasou a residir en terras do Río Jiloca, ou como
viñamos falando ao principio, no concello de Maluenda.
Algún veciño de por alá aínda se lembra dos
enfrontamentos que este médico mantivo no casino da localidade co alcalde e o
boticario, molestos estes pola súa teima en procurar o xeito de conseguir
medicamentos gratuítos a pacientes que cría necesitados. Poucos anos máis lle
quedaron da súa vida, dado que morreu no 1926, polo que coliximos que esta
localidade foi crucial para coñecer a contorna na que pasou os seus
postremeiros días.
En resumidas contas, estamos a falar de don Heraclio
Pérez Placer, ourensán, escritor, xornalista e editor galego.
(Consultado o 28/10/2015)
No hay comentarios:
Publicar un comentario