O silencio percorría os claustros

"Os relixiosos alertados comezaron a deambular por todo o convento en busca daquela malévola voz que crían do diaño para conxurala. (...)

  Ao amparo da invisibilidade que lle ofrecía aquela apócema que inxeriran en Listanco, agora podería pescudar sen ser visto e desenmascarar ao culpábel. (...)

  O silencio percorría os claustros daquela enorme copistaría e só era turbado polo murmurio dos eremitas que rezaban sen descanso, máis que pola alma das vítimas polo temor que espertaba neles a presenza de tanto mal.

  Algún laiábase convencido de que o asasinato non era outra cousa que o xusto castigo divino polos pecados de gula e folganza aos que tan entregados andaban os habitantes do convento."

Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.88-90