A fonte de Augas Santas

"E sen dubidalo, ao chegar á foz do Arnoia, decidiron remontar aquela canle en busca dalgunha paraxe onde descansar. Por fin, logo de case media xornada remando a contracorrente, alcanzaron unha vila aos pés do castro de Armeá,, administrada polo prefecto romano Olibrio. (...)

 -Chámome Mariña -explicou a moza-. Son filla do gobernador da cidade de Antioquia. O meu pai encomendou a miña educación a unha aia desta vila. Ignorándoo o meu proxenitor, aquela boa muller era cristiá e educoume na súa fe.(...)

  Pero para cando chegaron xa nada podían facer: a machada do verdugo segaba o pescozo de Mariña. A cabeza rodou dando tres chimpos no chan mentres os seus beizos pronunciaban: "creo, creo, creo". Alí onde o cranio rebotou xurdiu un manancial que, a partir de entón, se coñecería como a fonte de Augas Santas."

Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.62-63-65