"...até que, certa mañá, chegaron voces de que unha poderosa lexión romana estacionara á beira do río Laetes. (...)
O Limia discorría manso ante os pés das tropas latinas, o que convencía aínda máis aos aterrorizados de que se o cruzaban esquecerían a súa patria, a súa casa e os seus nomes, e xa nunca poderían regresar.
O xeneral impacientábase por veces até que, enfastiado do terror e a negativa das sáus forzas a cruzar o Flumen Oblivionis, foi directo ao abandeirado e, arrincándolle o estandarte das mans, encamiñouse con paso decidido a cruzar aquela maldita corrente que o detiña.
(...) se atopaban ao redor do ano 19 a. n. e., recoñecendo que aquela canle que os indíxenas chamaban o Belion, non era outro que o río Limia."
Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.38-39
No hay comentarios:
Publicar un comentario