"Polo menos As Burgas continuaban onde as deixaron, aínda que neste momento presentaban un aspecto máis urbanizado. Xa non era aquel manancial natural fumarento, senón unha fonte perfectamente entallada de granito.
Os amigos chegaron no intre xusto no que unha muller chamada Calpurnia Abana Aeboso, descendente dos abbisocios que eles coñeceran, daba instruccións precisas aos seus criados para que depositasen aos pés do nacente unha ara votiva.
A muller invocou ás ninfas das Burgas ofrecéndolles aquela ofrenda en gratitude por unha visión que tivera durante un soño.
Rematada a cerimonia, os participantes dispersáronse até despexar completamente o lugar.
-Debe estar deliciosamente quente esa auga -coincidiron os fatigados viaxeiros-, un bo baño non nos faría mal.
E sen dubidalo, espíronse mergullándose nunha poza anexa onde a temperatura da auga era pracenteira.
Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.66-67
No hay comentarios:
Publicar un comentario