"Pasado o tempo, o capitán que comandaba aquela rea de troianos coñeceu a outro pobo que habitaba preto de onde, nunha ocasión anterior, Nemeto e Brais foran testemuñas do sono dun río. Aquela dama que descansaba chamábase Loña, e na súa desembocadura moraban os pacíficos abbisocios. (...)
Todo o pobo, troianos e abbisocios, xa convertidos nun só, choraron a morte do prócer, e na súa honra bautizaron aquela cidade que fundaran á calor das burgas co nome de Anfiloquiópolis, a cidade de Anfiloquia.
Pero o tempo non ten piedade de ninguén e aos poucos borrou a memoria daquel pasado grego, mentres os moradores da cidade extraían ouro das montañas do val do Miño, así como das súas areas que lavaban á luz da lúa."
Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.36-37
No hay comentarios:
Publicar un comentario