"Cando nos reunimos os cinco, na porta norte da catedral, só Lois fora quen de albiscalo, fuxindo por pés.
-Viña cara aquí ao principio, pero logo virou para arriba, e perdino! Foi cara a San Francisco! -o Lois estaba desalentado. Coitadiño, case choraba.
-Non te preocupes, Lois -dixemos, tentando animalo-. Aínda habemos dar con el. Temos todo o día por diante.
Así era, de certo. Cada un avisara na súa casa que iamos ao río todo o día."
Ramón Caride, O Capitán Aspanitas e o misterio das Burgas, ed. Xerais, xaneiro 2013, páx.27
No hay comentarios:
Publicar un comentario