"-Estou segura de que si- insistiu Raia-. Cando paramos nos canos da fonte das Burgas, xa me pareceu velo. Vin que se agachaba, xa sabes que daquela andaba tamén co espello. Pero cando subimos a costa do Desengano, xa estiven certa de que nos seguía. É moi raro, Sabela... Pensas que debemos chamar o Capitán Aspanitas?
-Imos pasar o edificio de Correos e o Bispado, e se o noso perseguidor continúa tras de nós, dicímosllelo aos outros."
Ramón Caride, O Capitán Aspanitas e o misterio das Burgas, ed. Xerais, xaneiro 2013, páx.22
No hay comentarios:
Publicar un comentario