Demolición da néboa

                             Linaxes violentos de Ourense, suplicaron

 

                             alí sepultura.

                                                   Ramón Otero Pedrayo

                Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páxs. 105/107.

Destrucción da paisaxe

"Fumes rituais como de sacrificio antigo."

Ramón Otero Pedrayo

O reino chega aquí

Lá no moi lonxe

Lá en Serenou

coa palabra no pescozo

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 103.

Proclamación do mito

Putas sen barra,

femias sen oficio:

EN SERENOU O CAOS...

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 101.

¡Hostia!

En Serenou aínda margaritas

                          desfollan adoescente

dicindo amor

e cousas así.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 99.

Cando resulte todo inevitable...

"A Moda é un salto de tigre ó pasado."

Walter Benjamin

Cando resulte todo inevitable,

                               incluso en Serenou.

Cando tanta apariencia se desvele

no instante do verdadeiro rostro,

incluso en Serenou.

Cando nos xuzguen

                                                    -non tanto por mentir-

canto deixando vida nese empeño.

Cando o desexo,

                      a boca            

                                                         todo o que armou de dúbidas a tarde

sexa un xardín

                                                           (máis ben oitoxenario)

                                                      incluso en Serenou

na que sabios por fin

                                                                            nos alonguemos sobre o poker de ases:

"Que aquí entre nós

viviu Matusalén,

mudou o seu disfraz cada dez anos

                                                           (aproximadamente)                

Foi tahur, ventaxista, bucanero...

E o que é pior...

                       (Matusalén (ou sexa)

para a nosa vergonza era maricas".

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 97-98.

Condición dos arcanxos

"Entón era eu aínda todo."

Paul Celan

Hai tristezas irónicas.

Hai incluso tristezas

que só resolvería un epigrama.

Pero chegar ó fondo

                            (se aquí nacer,

                                       vivir,

                                               perpetuarse

ten outros usos)

                                                            merece unha elexía:

Hoxe, a vinteseis de Marzo,

con Serenou en tarde de calceta,

o Rei dos puticlubs

                                   (dezaoito quilates na entreperna)

resultou invadido,

elevado a condición de arcanxo.

Esta vela vaia

por unha monarquia destronada

de xeito tan infame.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 95.

Do cabildo antigo da Bea tal señora xogando axedrez

"... son como miúdos esquemas da concepción da esfera cristalina do cosmos en antigas cosmogonías..."

Ramón Otero Pedrayo

Imposible madame

                         agalloupar

despois desta velada:

                                                                Os cabalos do xogo

resultan elefantes de cristal de rocha.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 91.

"O factor cósmico tense por demáis esquecido"

                  "Pasádeo con respeto os que vides do Norde e levádeo sempre na memoria"

                                                       Vicente Risco

                                                          ¡Non cona!

                                                       A noite en Serenou

                                                       non bailou cumbias

                                                       cos traficantes de opio.

                                                       Nunca.

                                                       Borracha vina

                                                       ofrecerse ós maricas,

                                                       brindar pola saúde da cirrose

                                                       e ó cabalo da gloria

                                                       pecha-los cabarets

                                                                           cun strep-tease

                                                       que nos espía a todos.

                                                    

                 Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 89.

Equívoco e presencia tamén de Bogart no ano trinta e dous en Serenou

¡A querida!

qué rúas tan exactas...

Aquí os cadavres son

                                                      o que aparentan

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 87.

Prelados contra a tribu

"Saudemos, xa se desvanece a figura."

Ramón Otero Pedrayo

Outras estatuas foron destruídas.

Tamén en Serenou os monseñores

baixaron deica o sal,

ergueron túmulos

con que lle dar resposta

                     á grande,

                 escura

perpetuación do sal

sobre si mesmos.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 85.

Conciencia e marxes

"... como dicía aquela señora tan erudita..."

Vicente Risco

¿Como pór no papel a Amalia de Fonseca...

                         de puta resignada

                                                ou de tetas furiosas proclamando

que de ser millonaria non fodía ós domingos?

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 83.

Desde logo está mal disposto o tema

"Pasarían tres minutos cando moito...

A cousa estaba ben. Pro non era pra tanto. Cando voltei ó salón,

os meus amigos fitáronme dun xeito cómplice.

Erguéronse coas copas nas mans.

-Suso, di connosco,: ¡Viva o primeiro de Maio!

-¡Viva!"

Eduardo Blanco Amor

¡Ah Rosarito Grandal...

                                       a Monalina!

O mellor foder do sur

estaba entre as súas pernas.

Prodixio dos burdeis,

polo seu leito desfilaron

as pichas máis célebres da tribu.

Pero ela combateu nas barricadas.

Alá, cando foi certo

aquel espellismo revolucionario do ano trinta e dous...

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 81.

Rittrato de don Luís Trabazo cara os últimos días

"Tiña tomado a decisión de dicir por principio: os delatores delatan, os conservadores conservan, os amantes aman; e non hai segundas intencións."

Jean-Luc Godard

Facía os solitarios

inventando mediocres ós nemigos...

Gañou sempre.

Incluso na partida final

cambiou a vida

por un xaque mate.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 79.

Podería ser un poema de amor se fora a Marquesa de "Atalaya Bermeja"

"Non se debe incurrir na confusión de paisaxe e horizonte."

Ramón Otero Pedrayo

"Cada conto ten a súa malicia. Este non é máis ca unha excursión ó marxe da historia... que é o que nos debe interesar..."

Xosé Luís Méndez Ferrín

Abres paixón coa chave do poema

¿e que resulta ó cambio?

Hai pechaduras con demasiado óxido.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 77.

A acción no século XX con grandes anacos doutros séculos que cobren co mantelo dunha antiguedade relativa as cousas de hoxe

"Cinco días despois un uniformado de falanxe que o atopou disparoulle cinco tiros na testa para poder cobra-las cen mil pesetas que ofrecera pola súa vida a Marquesa de Atalaya Bermeja. Cando se lle fixo a autopsia, confirmouse que os cinco tiros foran feitos contra un cadavre..."

Luís Soto

"Estas cousas non se deben facer á sombra das árbores. As mulleres teñen mal corazón."

Vicente Risco

Envelleceu feliz entre corcheas...

¡Ahh, que quente repertorio

                           sabía no piano tía Angelita!

Outros volven a esquina

                                      e dobran mortos.

Ela ofreceulle a menopausia a Wagner.

Pero isto,

só o saben uns poucos.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 75

"Unha ética, unha estética para razoa-lo triunfo do corpo"

"Chegada a sublevación feixista, Benigno Álvarez foise ó monte, onde tiña a cobertura e agarimo de tódolos campesiños. Era un home enfermo do peito. Atopábase nun muíño das montañas de Montederramo e deulle unha pulmonía aló polo mes de Febreiro de 1937. Díxolle ó muiñeiro: sácame pra fóra e déixame lonxe do camiño. Estou morrendo e se collen o meu cadavre aquí vante matar.

O muiñeiro, cando el morreu, levouno -pesaba pouco- onde lle dixera."

Luis Soto

A Benigno Álvarez, en memoria

Un día vai pasar.

Levantarase o día en viceversa.

Postos en paz

                                                       paixón e simulacro.

Sen sorpresas.

Como se desa mañán,

todo estivese xa deliberado.

Quen teña que poñer

entre a ausencia do corpo

e o corpo do delito,

un verdicto sen considerandos,

                                      que o poña.     

De nós só cabe o resto,

                                 a chulería

                                                      e as últimas blasfemias:

¡Me cago no fiscal!

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 73-74. 

Pasaba a familia moitas tempadas na casa da aldea de Cima da Vila na parroquia de Trasalba

Irei a Serenou.

Dixo Otero en Trasalba

sen pór un xenitivo.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 71.    

"Hai ademáis o medo ás partidas de ladróns"

"Cando quero ir a Italia, veño aquí."

Vicente Risco

"O día 22 de marzo do 1832, en Weimar, afundido na súa cadeira de patriarca lexendario, Xohan Wolfgang Goethe, pouco denantes do mediodía morría docemente...

Neste poderoso vivir todo chega a categoría simbólica."

Ramón Otero Pedrayo

Agora

a lombo do cabalo tamén teme

Don Vicente Risco

¿Que estación, que reino, que equipaxe tomar?

Non sabes as isobaras

Don Vicente Risco

Decide entón e xa contra a fronteira

auga, cebada e tempo...

Ó fin o que paga realmente

                                                                               é que o cabalo chegue

                                                                                                         é que o cabalo chegue

                                                                                                         é que o cabalo chegue

                                                                                                         Don Vicente Risco

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 69.    

                                              

"Hai ademáis títulos e diplomas ó meu favor ocultos por infames cobizosos"

"Trejas, bojes, mucho hermosa

vel trampano din tan tan

eres bufa, candorrosa

chiñorra du trampitán.

Chepia sos campolicana

lo ninfa de tantatín

bella flor de la mañana

eres la hurí de Pampín.

Nina mirra guapa y bella

traspasa mi corrasón

eres torcha, mona, estrella

tin tan trene del bimbón."

Don Juan de la Coba Gómez

(Homenaxe de amor a Don Juan de la Coba, criador en

Serenou da lingua máis concreta)

Todo o que se dixo dos teus ollos,

                                 do que ha de vir

                            e do cinematógrafo

                                                                                                                                                                                                                 

                                                         é certo.

                Pero había que dicilo en Trampitán.          

                       Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 67.                                

En como que Justel deixou pintura e meteu entomólogo

"Impotente a suttarmi, roco e lasso

Io cedo al mio destino, e non piu tento,

Di far vani ripari a la mia morte."

Giordano Bruno

(Homenaxe a Ramón Parada Justel.

Morto en 1902. Pintor.)

Parada

(aquela teima do meu pai polos canarios)

pousou pincel amante ese buraco

Somentes o reloxio

ou no seu sitio Roma ás bailarinas...

Cecais o último cadro tiña moscas.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 63.

Asunto: Venres de Paixón, 1891

"Preto da entrada, unha sinxela cruz e un nome

lembran a morte causada por un disparo nunca

esclarecido no autor e na motivación, dunha fermosa

rapaza de servir, acontecido na función do desencravo,

na tarde do Venres de Santo na Plaza Maior,

atestada de xente, no ano 1891."

Ramón Otero Pedrayo

Onde a buscou a morte,

calquera veciñanza era outra morte,

a vocación tardía,

esta memoria ós seus pés,

                                                             na escalinata

de quen o sabe todo

                                                    e quen preside

docísimas paixóns de ama de chaves.

¡Pobre Asunción!

Tiña chapeu escuro aquela tarde

e ciumes de notar

                                      ¿notaches?

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 61.

Na chegada a Serenou da última locomotora

"A compañía francesa dispón un fino refrixerio nun fermoso pabellón."

Ramón Otero Pedrayo

"Velaí vén, velaí vén tan houpada,

tan milagrosiña, con paso tan meigo, 

que parece unha Nosa Señora,

unha Nosa Señora de Ferro.

Tras dela non veñen

abades nin cregos,

mais vén a fartura

¡E a luz e o progreso!

Manuel Curros Enríquez 

Millor baixarse aquí,

                              Nosa Señora.

O gran safari

resultou mentira.

Estivo ben o trailer.

                O resto

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 59.

AÍNDA CIRCULAN LENDAS DE CLAMORES E GRITOS

"A cidade mantíñase temerosa e prudente. A corta ocupación pareceu moi longa. As veces corría un pánico."

Ramón Otero Pedrayo

Malditos os xinetes

que invadiron sen min

                                                                 as estancias malditas de mil oitocentos nove.

O túnel.

Serenou.

Aquel inverno afín ós desertores,

forzosamente a nós,

que nacidos maricas,

coroámonos de cuspe e ouropel,

                                       cadelos.

Malditos vós,

que dixéste-lo nome

da vocación máis nosa:

BASTARDOS DA BALADA DA FORNICACIÓN.

Maldito ti,

que da traición só gardas

                        o viño agre,

                         a melancolía

e un eco a adoescentes violadas,

Malditos inocentes,

                                                tanta néboa,

maldita néboa cómplice

que mandou sobre a femia

e sobre o escándalo,

en todo o que haberá de perseguirnos,

condenarnos á gloria

e convertir pra sempre a Serenou

nun buraco de putas e cobardes,

                        no replandor da infamia

                      que hoxe heredo.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 57-58.

ENTÓN OCURREU OU NON OCURREU

"...foi entón cando o Conde de Benavente e o de Lemos loitaron nas nosas rúas polo dominio da cidade, e cando as xentes de Cadórniga saqueaban a xudería, queimaban a sinagoga, mataban pacíficos veciños e raptaban ás mulleres e ás fillas doutros ós que consideraban nemigos..."

                                                                        Florentino Cuevillas

"...encárnase a fachenda da fidalguía ourensán en Juan Díaz de Cadórniga."

                                                                            Ramón Otero Pedrayo

¡Preñareivos a todas

                       a cabalo!

desafiou Juan Díaz de Cadórniga.

Hoxe tan só en efixie,

                   paralítico,

                    máis vello,

e sen cabalo...

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 53.

PARECE MERECE-LA REVELACIÓN DO ÍNTIMO

"Era espléndido aquel decorado...

Parecía pintado polo Beato Giacomo de Montecelo, o anxélico monxe que traballaba sempre de xeonllos. Foi o malogrado monxe que pintou os frescos eróticos, sublimes, da cripta segreda do Museo Catedralicio. Vivíu no século IX e o seu desafortunado sucidio por amor dunha novicia que nunca lle correspondeu, excomulgouno para sempre, xa despois de morto, trascendendo a súa lenda maldita, apesares dos esforzos constantes da Santa Igrexa por silenciala.

Foi o máis grande xenio que tivo Ourantes* en toda a súa historia. A súa santidade truncada polo seu romántico suicidio segue conmovendo aínda hoxe a toda a miña cidade."

                                                                               Xaime Quessada

*  Ourantes é o nome co que X. Quessada designa na súa novela a Serenou.

Conviña que isto parecera un truco.

Coma tal que memoria e que desexo

sucederán así:

cun as na manga.

E na timba,

                                             Giacomo de Montecelo.

Unha novicia ben vale a resurrección.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 45.

LICAMANDA E LICSENO

   "Pode ser que esta vella pedra teña ademáis do seu valor histórico, o valor emocional das amargas bágoas que se derramaron nela."

                                                                            Florentino Cuevillas

¿Que quedará do amor

sobre esta epigrafía?

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 43.

CON / VICTO

"Ningún lugar sen numen"

"É o primeiro nome propio, singular e inconfundible

dunha persoa que atopamos na historia da nosa cidade."

Ramón Otero Pedrayo

Seite negada sete agora dada

Calpurnia Abana Aeboso

Hasme dicir se un home en Serenou

non matara por isto.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 41.

Rebotando o tempo no paredón...

"... é, no seu rigor epigráfico, un fume de resurrección:

Ederonius aeps incoavit opus sub era milesima centesima vigesima segunda."

                                                                   Ramón Otero Pedrayo

REBOTANDO O TEMPO NO PAREDÓN

DE SANTA MARÍA.

MINUÉ POLO SOLAR NO QUE SE ERGUEU

A VELLA SERENOU

Era milésima centésima vixésima segunda,

                          e só por ese instante

                                         a fundación,

                                                              o reino,

                                                                            a pedra,

                                        o sexo que te deches,

                                        mereceu o burdel,

                                                                      tanta lascivia

                                       como me poño a terte.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 39.

Imaxes do soño profundo da pedra inspirada

"... privilexio negado ás torres nacidas e mortas coa vontade que as informa. A clara severidade conceptual da catedral de Ourense non suprime o pasado...

... se non estructuras viven lendas máis vivaces que os alzados."

                                                                                        Ramón Otero Pedrayo

Ascendo á torre

sospeitando o xesto da consumación:

Contemplarei á vella Serenou

e un arrepío de luxuria e sangue

guiarame á venganza.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 37.

Homenaxe e coda diante do cadavre do sereno

         En Wurm see

                                               un borracho

                                                leva a morte nun balde sobre a néboa.

Sereno,

                              e ti que tantas noites pasas

      ¿que levas?

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 36.