"Naquel instante gustaríame abrazalo, pero non o fixen porque me pareceu que entre o corpo dos dous se interpuñan cousas ou experiencias que nos separaban, talvez aqueles veráns de Beiro que el non vivira comigo e que só coñecía a través de palabras soltas ou de lembranzas filtradas por un corazón posto coma unha barreira diante da memoria."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 192.
No hay comentarios:
Publicar un comentario