Sereno, arruinado pola asma (X)

E que o outono prosiga, 

beba veloz e firme,

como beben os homes,

que pague e que a vida se vaia.

Este é o inverno final.

Aquí imos xogarnos.

Aquí nos destruiremos

                                          e venderemos cara a nosa cinza.

¡Ei Pedrayo!

Non xuzgues esta noite.

Escoita:

O vento trouxo a todos.

Velos aí, 

fodendo na moqueta:

Xa inocentes,

xa alleos,

xa en pelotas.

Guede, Manuel. Contra Serenou. Ed. Sotelo Blanco, 1985, páx. 32.