"O seu, despois de dúas noites de marxinación, foi un alarde de impostura, unha indecorosa parafernalia. Honras e fastos para quen deostaron en vida. Non todos, pero canta impostura! Dáme por pensar en que talvez cargaron co seu cadáver os que non ousarían pasear do seu brazo cando vivo. Talvez porque el tampouco ousou pasear do brazo dun amante.
Pasaron, como pasa o tempo, trinta e cinco anos daquela perda. Hoxe somos máis as persoas que aceptamos e valoramos A esmorga como un vento chileno que se confundiu cos bafos das Burgas para darlle un magnífico pulo á literatura galega, e ao seu autor."
Mª Xosé Queizán, A boneca de Blanco Amor, ed. Galaxia, Vigo, 2014, páx.146-147
(Neste 2016, xa pasaron trinta e sete anos daquela perda.)
No hay comentarios:
Publicar un comentario