Esparavanado no chan

"Crucei a Avenida de Santiago para buscar outra perspectiva. O tráfico volvérase aínda máis impracticable nas inmediacións do Parque de San Lázaro. As negativas de Marina, o corpo de Noriega esparavanado no chan e a sesión de escuma con Helena atordábanme a cacheira. Xa en San Francisco, subín ata o Montealegre e de novo ollei a panorámica da cidade toda, sumida nunha pachorra falsaria que pretendía agachar varias semanas de cadáveres e mentiras, como se o formidable caos urbanístico, máis propio da mourería magrebí que do envexado estilismo vasco que tanto admiraban os guías, bastante tivera con ser espectador privilexiado."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.133-134