Ven de roubar ouro

"E ó Miño; ven de roubar ouro d´o Sil pra mercar paisaxes que convirtan seu Ourense n-a reina dos paisaxes... Mercoulle rios sempre cubertos de xigantesca techumbre d´esmeralda, prados cubertos de froles é perfumes, soutos escondidos, donde á bris conta ó sospirar n-as follas, cántigas d-amores, dóces tenrisimos coma os seus sospiros, piñeirales pra soñar escoitando queixumes, curutos xigantescos pra verse un pequeno n-o medio d´o conxunto, manchós de viña feitos de convulsas cobras medio encubertas con racimos d´ouro é brochazos verdes, torrentes de morogos, ameneiros é silvardes de doas tan lonxas coma os labeos d´as rapazas, é perfumes de rosas, xazmís e madreselva que fan d´a terra cheirante bucaro pra ll´ofrecer á un ceo sempre limpo, brilante sempre, cooreado por un sol que paresce n-o ceo xigant´esfera de ouro traida pol-o Miño, é redondeada á forza de bicar douradas guixas."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "¡Galicia!", Beira o Barbaña. Paisaxes, Ed. do Castro, 1993. Edición facsimilar  a partir da única edición que se coñece: Ourense, 1894, Imprenta de "El Derecho". Páx.64