"Morria o sol afogado por aquelas nubes roxizas, sanguentas, que rachaba ó espallar d´os rayos en xigantescos xirós pra bordalos de miudísima filigrana de prata n-aquil mar de roxo é purpura apeas rayado por feixes naranxados que se iban perder alá lonxe, n-o páledo verdoso azur d´unha tarde d´estio.
Buracos dentados pol-os follatos deixábannos ver entre o ramaxe lumeiradas n-os cristaes d´as vidreiras, rousadas tintas n-as primeiras casas d´o Posio, borrós escuros n-os árbores d´o Xardín que n-a branca parede d´o escomenzado Estetuto trazaban as suas siluetas rixidas, recortadas e axigantadas pol-a prespeutiva hastra tocar n-o ceo."
Francisco Álvarez de Nóvoa, "O Espertar", Beira o Barbaña. Paisaxes, Ed. do Castro, 1993. Edición facsimilar a partir da única edición que se coñece: Ourense, 1894, Imprenta de "El Derecho". Páx. 5
No hay comentarios:
Publicar un comentario