Máis doce que a suor e as bágoas

 "O Auriense acollía de tarde algún bebedor triste e desconsolado, ex militante dalgún grupúsculo desaparecido, pero seguro de agradar a descoñecidas con chispa actualizada.(...)

 Por Miss Chispatown había que asaltar os ceos e logo tirar da cadea. Seguía sendo esa loura atigrada que me cravaba os ollos na bocana do estómago. Comprendín que con ela ao meu carón o sangue saberíame máis doce que a suor e as bágoas, mais tamén que nesta vida hai sabores que matan. (...)

 Pedín outra cervexa. O sobre contiña bastante máis diñeiro do que acordaramos. Sentinme moito mellor.

 -Agora non podo aceptalo, Calpurnia."

Diego Ameixeiras, O cidadán do mes.  Ed. Xerais, 2006. Páx. 198-199.