"Pedín un whisky e unha auga mineral, soltei a cifra e, antes de que puidera poñerme medianamente nostálxico lembrando gloriosas enchentes no local na compaña de Roi Maceira -dono da maior colección de vinilos de punk rock coñecida na cidade, evindentemente-, unha man tremelicante demandoume unha protección que eu non podía ofrecer. Era Malena. Sen a tatuaxe ao aire e cuns lentes escuros non a coñecera.
-Supuxen que a estas horas nos atopariamos aquí-ironicei. Precisamente estaba a piques de subir ata o Delirios a ver se algunha das túas compañeiras me pode resultar máis útil ca ti para resolver o caso."
Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.97
No hay comentarios:
Publicar un comentario