In corpore adfecto

"Conducindo xa por Ervedelo adiante, venceuna o sono. Por veces non era quen de manter o equilibrio e recostaba a cacheira no meu colo, axudándose coas mans. Os maromos do Tosca, sempre facendo garda, contemplaban o espectáculo dende a beirarrúa mentres saudaban a dúas negras espléndidas que entraban a fichar. Acelerei a fondo e pasei todos os semáforos en vermello para chegar canto antes e deitar a Helena, que seguía lapixando nas miñas pernas á procura de acomodo.

  (...) Penseino mellor. A esas horas, o RockClub sempre estaba aberto e a vida nunca me sorría. Fixen café e preparei dúas lonchas que metín in corpore adfecto."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.94-95