"Volvía para se enfrontar a Primitivo Cerretas, un rapaz de Ceboliño con boa pegada, pero moi pouco fogueado máis alá dalgunhas agarradas con algún cacho de carne con ollos procedente de Vichita. Eu facía cábalas sobre como irían as apostas para o combate nos Remedios cando soou o teléfono.
-¿Si?
-Horacio, son eu.
-Cona, Porter. Non me digas que cambiaches de opinión.
-Está calado, burrico. Vai agora mesmo ata o Paseo do Barbaña. Agárdote alí, fronte ás traseiras de Antonio Puga.
-¿Que carallo se me perde a min alí?"
Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 134.
No hay comentarios:
Publicar un comentario