"Non se escoitaron himnos nin ondearon bandeiras, tampouco houbo palabras solemnes nin discursos prometendo máis contundencia na loita. Só silencio. Ágatha, pola súa parte, non tiña ninguén para lembrarnos que, posiblemente, ela fora a única que sabía de heroísmos, mais nun plano demasiado doméstico como para ingresar nos libros de Historia. Alí quedaron soterrados os dous, devoltos á terra nun nicho bastante soleado do cemiterio de Santa Mariña. Paulo consolaba a Marina e eu consolábame a min mesmo."
Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 89.
No hay comentarios:
Publicar un comentario