Ese habano

"xa que todo o mundo sabía que o señor Fuentes Iglesias tiña gardado no seu despacho, ben á vista de todos e metido nunha caixa de cristal, un puro habano para ser fumado desde o balcón do Concello o día que caera a República; e que ese habano llo vira fumar o pobo enteiro o pasado día vinte pola noite, cando se fixo a concentración na Praza Maior e el falou desde o balcón."

Carlos Casares, Os mortos daquel verán, ed. Galaxia, 1ª edición, Vigo, 1987, páxs. 32.