O ton picante da salsa

"Cando aínda Antonio Salgado París non rematara o relato, que ambos escoitaran en silencio, el interrompeuno para dicirlle que aquelo que estaba contando carecía de calquera gracia, nin sequera a que lle podía dar o ton picante da salsa con que pretenderan aliñala no concello, referente ó aspecto físico do novo prelado, un home intelixente e culto (...).

  Transcorridos uns segundos de silencio incómodo, Antonio Salgado París pediu disculpas e dixo que non tivera intención ningunha de molestar, que se limitara a reproducir o que escoitara no concello e na xastrería, pero sen ánimo de ofender."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 105.