Unha temperatura inverosímil

 "Miss Chispatown era desa clase de mulleres que levan un Plan B tatuado na cara. (...)

Acompañeina ata a parada de Taxis da Alameda. Dende a rúa do Progreso ecoaban as voces dos borrachos da zona dos Viños. O reloxo marcaba as catro da madrugada e unha temperatura inverosímil. Acendín o último cigarro que me quedaba."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 74.

Sen rumbo pola cidade

 "-(...) Non quedei moi satisfeita coa explicación, así que seguino unha das moitas tardes que saía da casa sen dicirme a onde ía, pero o único que saquei en limpo era que pasaba o seu tempo libre dando voltas sen rumbo pola cidade."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 73.

Bebedeira

 "Non había maneira de que refrescara. A temperatura era dificilmente soportable, sobre todo se un tiña o costume de conciliar o sono polas noites. Vímonos metidos na voráxine de borrachos que campaban ás súas anchas pola Rúa Pizarro adiante, dispostos a engordar a bebedeira. Cheiraba a mexo, a sobaco mal ventilado e a perfume accesible. Descendemos ata a Praza dos Fornos e chegamos aos Xardíns do Padre Feixóo, onde sentamos no único banco en que non había restos desa cousa á que a rapazallada lle chama botellón."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 72.

O demo sempre fala de madrugada

 "-E aínda non viu o mellor. Nesta cidade o demo sempre fala de madrugada.

Sonia sorriu e bebeu o whisky dun grolo. Ben sabía por onde pisaba."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 72.

Miss Bágoa

 "Escampou. Sonia Bouzas deu en chorar. Entre a cativa coadxutora de réptiles e a carpideira sensible, escollín a Miss Bágoa. Paguei a cea e decidín que o mellor sería convidala a un whisky no Patio Andaluz, lonxe das gadoupas de Porter. Entramos e comprobei que era mentira o seu gusto pola auga mineralizada. (...) De fondo soaba algo dos Rammestein."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 70.

Con bastante fame

"Ás dez en punto da noite presenteime no Picasso con bastante fame. (...) Como primeiro prato coincidimos nunha ensalada especial magnificamente policromada. Posteriormente fíxenlle os honores a unha tallada de xarrete ao viño tinto mentres Miss Canícula facía o propio cunhas brochetas de peixe sapo. A crema catalá resultou un magnífico colofón. Cando chegou a hora do café deixámonos de perendengues."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 67-68. 

Preto das termas

 "-Pasado mañá tocan os Death Folkies no Rock Club, ¿anímaste?

-Pode ser. Pero se vén a Charo dille da miña parte que non se pase co perico, que logo non hai quen a ature.

-Un respecto.

-¿Estiveches no enterro do garda militar?

-Non, eu tamén tiven un imprevisto. Outro morto na chavasqueira, un fulano que durmía preto das termas."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 67.

Unha nota manuscrita

 "As cinco e media da tarde. O sol caía de plano no pavimento de Xoán XXIII. Só os atrevidos camiñaban sen procurar o alivio das escasas sombras. Na Rúa do Paseo o enlousado de pedra axudoume a compoñer o engando de que o chan non ardía baixo os meus pés. Abrín o sobre e contei ata mil ouros. Entre o fachuco de billetes sobresaía unha nota manuscrita.

Se quere cear comigo, agárdoo ás dez da noite no restaurante Picasso. Beba con moderación. Sexa prudente.

Sonia Bouzas"                               

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 66. 

Un chisco indisposto

 "Pareceume que a voz  xurdía do máis profundo do inferno. Tiña a cabeza coma se acabara de beber enteiro un caneco de Bisolvón.

-¿Onde estou? -preguntei aínda adurmiñado.

-No Hotel Princess, señor. Permítame dicirlle que chegou vostede de madrugada en compañía da señora Bouzas. Parecía un chisco indisposto.

-Borracho. Cheguei moi borracho. Mellor será que chame as cousas polo seu nome, amigo -boxexei."

Diego Ameixeira, O cidadán do mes. Ed. Xerais, 2006, páx. 65.