Era a finais de xaneiro cando a
granítica Auria diluíuse nun líquido pluvial que viaxou ao fondo estixio dunha
antiquísima cidade dominada por verbas do pasado, por rostros
rexuvenecidos, por amores que contribuían a derreter aínda máis a pétrea
cidade: ese día viaxei á cidade dos mortos, a ese lugar silencioso que parece
estar no alto dun monte alegre pero que nembargante está debaixo de cada paso
que dou mentres recorro a túa cidade. Todos os habitantes de Auria de todos os
tempos míranme, obsérvanme e pregúntanse quen é este individuo que
prefire pasar unha tarde de sábado con eles, cadavéricos aurienses, antes que
coas fermosas pero efémeras rosas que se ocultan tras o río do inverno. Recorro
sendeiros, observo tumbas, imaxino rostros, gozo de belezas cadavéricas
pero non atopo a quen busco: Blanco-Amor, Valente; tan só Pedraio me saúda.
Ninguén sabe deles... estarán a escribir afogados nas estixias augas.
Blanco-Amor e Valente decidiron viaxar unha vez máis a mundos ignotos aos
que só se pode acceder mediante ríos de tinta que brotan das Burgas cando
o frío da noite nubra a mirada dos elixidos.
Plubia
( Media noite do sábado 25
de xaneiro de 2014, no Tragaluz, rúa Tendas,11, despois de ter visitado o
cemiterio de San Francisco, en Auria)
No hay comentarios:
Publicar un comentario