"Contornaríanse en brazos doutro -pensei- e Marina seguiría cun fulano parvo, gris e larafuzas mentras eu me mamaba coma un can, pero Helena agardábame no Tytadine e iso chegaba.
Saínd do Delirios trazando curvas perigosísimas. Antes de chegar ao coche, os chincharrazos de whisky colisionaron no meu estómago, sumido nun brutal revoltallo de líquidos incandescentes e falto de compango sólido. A erupción ía ser inminente."
Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx. 74
No hay comentarios:
Publicar un comentario